1404/7/2 03:19

«توافق غیرقابل پذیرش درخصوص بیمه» در عرف حقوقی و قراردادی، معمولاً به شرایط یا بندهایی اشاره دارد که یا با قانون مغایرت دارند یا از نظر عدالت و عرف بیمه‌ای، غیرمنصفانه و غیرقابل اجرا تلقی می‌شوند. برای روشن‌تر شدن این مفهوم، می‌توان آن را از چند منظر تحلیل کرد: ۱. مبانی حقوقی عدم پذیرش مغایرت با قوانین بیمه‌ای: اگر بند توافقی برخلاف قانون بیمه، قانون تجارت یا مقررات ناظر بر بیمه‌گر و بیمه‌گذار باشد، اصولاً باطل است. خلاف نظم عمومی یا اخلاق حسنه: حتی اگر دو طرف بر چیزی توافق کنند که باعث تضییع حقوق بیمه‌گذار یا محرومیت از حقوق قانونی اساسی شود، این توافق فاقد اعتبار است. عدم رعایت اصل حسن‌نیت (Uberrimae Fidei): بیمه مبتنی بر حسن‌نیت مطلق است؛ هر شرطی که عمداً باعث پنهان شدن ریسک یا مسئولیت اصلی شود، مردود است. ۲. نمونه‌های رایج توافق غیرقابل پذیرش شرطی که بیمه‌گر را از پرداخت خسارت مربوط به خطر اصلی قرارداد، حتی در صورت وقوع حادثه، معاف کند. توافق بر کاهش غیرقانونی سقف تعهدات بیمه‌گر به زیر حداقل‌های مقرر در قانون. الزام بیمه‌گذار به خودداری از شکایت یا پیگیری حقوقی حتی در صورت تخلف آشکار بیمه‌گر. انتقال تمام مسئولیت‌های ناشی از حادثه به بیمه‌گذار، بدون تعهدی از سوی بیمه‌گر. شرط فسخ یک‌طرفه و بدون دلیل منطقی توسط بیمه‌گر، بدون جبران خسارت بیمه‌گذار. ۳. آثار و پیامدها بی‌اعتباری یا بطلان جزئی/کلی قرارداد: اگر کل قرارداد بیمه بر اساس چنین توافقی منعقد شده باشد، ممکن است دادگاه آن را باطل اعلام کند. قابلیت اصلاح یا حذف بند: گاهی دادگاه یا مقام ناظر (مثل بیمه مرکزی) بند غیرقابل پذیرش را حذف کرده و سایر مفاد معتبر را باقی می‌گذارد. پیگیری حقوقی: بیمه‌گذار می‌تواند بر اساس بطلان توافق، علیه بیمه‌گر طرح دعوی کند. ۴. راهکارهای پیشگیری بررسی دقیق متن بیمه‌نامه توسط حقوقدان یا کارشناس بیمه پیش از امضا. استفاده از شرایط عمومی بیمه‌نامه به‌عنوان معیار؛ این شرایط توسط بیمه مرکزی تدوین می‌شوند و قابل تغییر به زیان بیمه‌گذار نیستند. مذاکره برای جایگزینی بندهای غیرقانونی یا نامعقول با شرایط منصفانه و منطبق با قانون.