عده

یکی از مسائلی که در فقه هدف خاصی دارد مسئله عده می باشد که در مدت عده، چه عده طلاق باشد و چه عده وفات، زوجه حق ازدواج در این ایام ندارد. در تمام ادیان الهی مسئله عده وجود دارد، اما در هر کدام از ادیان با دیگری اندکی اختلاف وجود دارد.

عده به این معنا می باشد که زن بعد از جدایی از همسرش به هیچ عنوان در طول یک مدت زمان خاصی نباید ازدواج کند این مدت زمان و یا دوره را عده می گویند.

زمانی که اعتبار سپری گردد به مدت سه ماه و ده روز میباشد و اینکه عده انواع گوناگونی دارد که از آن جمله عده طلاق، عده وفات و عده بذل مدت و یا به اتمام رسیدن ازدواج موقت است.

عده از آیات قرآنی برگرفته شده است و اگر در ایام عده ازدواج صورت گیرد تا ابد زن و شوهر به همدیگر حرام می گردند و ازدواج که صورت گرفته است برای همیشه باطل می باشد.

نگه داشتن عده یک امر ضروری و واجب در احکام شرعی می باشد و اگر زنی در این ایام ازدواج کند و یا با او ازدواج صورت گیرد، بی توجهی کردن به این قانون می تواند پیامدها و مشکلات زیادی را در بر داشته باشد.

مدت عده در موارد مختلف به شرح زیر است:

عده طلاق و فسخ نکاح سه طهر است مگر اینکه زن با اقتضای سن، عادت زنانگی نبیند که در اینصورت عده او سه ماه است.

عده طلاق و فسخ نکاح و بذل مدت و انقضاء آن در مورد نکاح منقطع در غیر حامل دو طهر است مگر اینکه زن با اقتضای سن عادت زنانگی نبیند که در این صورت 45 روز است.

عده طلاق و فسخ نکاح و بذل مدت و انقضاء آن در مورد زن حامله تا وضع حمل است.

عده وفات چه در دائم و چه در منقطع در هر حال چهار ماه و ده روز است مگر اینکه زن حامل باشد که در اینصورت عده وفات تا موقع وضع حمل است مشروط بر اینکه فاصله بین فوت شوهر و وضع حمل از چهار ماه و ده روز بیشتر باشد و الا مدت عده همان چهار ماه و ده روز خواهد بود.

زنی که بین او و شوهر خود نزدیکی واقع نشده و همچنین زن یائسه، نه عده طلاق دارد و نه عده فسخ نکاح ولی عده وفات در هر مورد باید رعایت شود.

زنی که شوهر او غایب مفقود الاثر بوده و حاکم او را طلاق داده باشد باید از تاریخ طلاق عده وفات نگه دارد.

زنی که به شبهه با کسی نزدیکی کند باید عده طلاق نگه دارد.