قانون موافقتنامه همکاری های علوم و فناوری بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری هند
قانون موافقتنامه همکاریهای علوم و فناوری بین دولتجمهوری اسلامی ایران
و دولت جمهوری هند
ماده واحده - موافقتنامه همکاریهای علوم و فناوری بین دولت جمهوری اسلامیایران
و دولت جمهوری هند مشتمل بر یک مقدمه و ده ماده به شرح پیوست تصویب واجازه مبادله
اسناد آن داده میشود.
بسمالله الرحمن الرحیم
موافقتنامه همکاریهای علوم و فناوری بین دولتجمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری
هند
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری هند (که از این پس طرفین
خواندهمیشوند)؛ با یادآوری یادداشت تفاهم همکاری در زمینه علوم و فناوری که طی
بازدیدنخستوزیر هند از جمهوری اسلامی ایران در تاریخ 1372.6.31 (22 سپتامبر
1993)در تهران به امضاء رسیده است؛ همچنین با اشاره به اولین نشست گروه کاری
مشترک کهبهعنوان پیگیری پیشنهادات ارائه شده در هشتمین نشست کمیسیون مشترک ایران
و هندکه در تاریخ 1374.9.30 تا 1374.10.1 (22 - 21 دسامبر 1996) تشکیل شد؛ با
علمبه این مطلب که اعلامیه مشترک همکاریهای علمی و فناوری در سطح وزارتخانهای
درتهران در تاریخ 1381.8.17 (8 نوامبر 2002) امضاء شد؛ با تمایل به انعقاد
موافقتنامهبینالدولی در زمینه همکاریهای علوم و فناوری؛ به شرح زیر موافقت
نمودهاند:
ماده 1 - طرفین سطح همکاریها در زمینه علوم و فناوری بین طرفین را
برمبنایبرابری و منافع متقابل ارتقاء خواهند بخشید و با توافق دوجانبه زمینههای
مطلوب چنینهمکاریهائی را با درنظر گرفتن تجارب دانشمندان، دانشگاهیان و متخصصین
فناوریکشورشان (که از این پس «کارشناسان» خوانده میشوند) و همچنین امکانات
وفرصتهای موجود و قابل دسترسی تعیین خواهند نمود.
زمینههای زیر به عنوان گامهای آغازین این همکاری مورد توافق قرار گرفتند:
الف - فناوری ارتباطات و اطلاعات
ب - انرژی
پ - فناوری صنعتی
ت - محیط زیست
ث - تحقیقات مواد اولیه دارویی
ج - فناوری غذایی
چ - توسعه پایدار
ح - فناوری اطلاعات
خ - بیوتکنولوژی
د - یا سایر زمینههایی که با مشاوره متقابل طرفین معین میشود.
ماده 2 - همکاریهای بین طرفین در زمینههای علوم و فناوری ازطریق موارد زیرمحقق
میشود:
الف - بازدیدها و تبادل کارشناسان
ب - برگزاری هماندیشیها (سمینارها) و کارگاههای علمی و فناوری مشترک.
پ - آموزش کارکنان علمی و فناوری
ت - راهاندازی طرحهای مشترک در زمینه علوم و فناوری
ث - تبادل اطلاعات و اسناد علمی و فناوری
ج - همکاری و تبادل تجربیات مربوط به ساختارهای علوم و فناوری
چ - همکاری و تبادل تجارب در زمینه پیشگامی و پیشرفت زنان و فناوری درمناطق
روستایی.
ح - و سایر موارد همکاریهای علمی و فناوری که ممکن است به طور متقابلمورد توافق
قرار گیرد.
ماده 3 - طرفین سطح همکاری بین سازمانها، نهادها و مؤسسات علوم و فناوریخود را
ارتقاء خواهند بخشید و درصورت نیاز در چارچوب این موافقتنامه پروتکلها
یاقراردادهای مناسب را منعقد خواهند نمود.
ماده 4 - اهداف این موافقتنامه ازطریق اجرای برنامههای همکاری که هر از گاهیبین
طرفین به امضاء میرسد، تأمین میشود. چنین برنامههائی موضوع، طیف و شکلهمکاری،
طول مدت بازدید کارشناسان و شرایط مالی را تعیین و تبیین میکند.
مسؤولیت اجرای این موافقتنامه به عهده وزارت علوم، تحقیقات و فناوری دولتجمهوری
اسلامی ایران و وزارت علوم و فناوری دولت جمهوری هند میباشد.
ماده 5 - طرفین به منظور نیل به اهداف این موافقتنامه کار گروه (کمیته)
مشترکهمکاریهای علوم و فناوری (که از این پس «کار گروه (کمیته)» خوانده
میشود) را ایجادخواهند کرد. این کار گروه (کمیته) به صورت متناوب در تهران و
دهلی نو در تاریخهائی کهازطریق مجاری دیپلماتیک تأیید میشود تشکیل جلسه خواهد
داد.
شرح وظایف این کار گروه (کمیته) به شرح زیر میباشد:
الف - بررسی جوانب سیاستهای مربوط به اجرای این موافقتنامه،
ب - تعیین زمینههای منافع متقابل و تدوین برنامههای همکاری برای دورههایمشخص
زمانی براساس اولویت منافع طرفین،
پ - پیگیری روند پیشرفت اجرای این موافقتنامه،
ت - ارائه پیشنهاد اقدامات مشخص و خاص به طرفین به منظور ارتقاء و تقویتطیف و
کیفیت همکاریها به موجب این موافقتنامه.
تماسها و مراودات مربوط به کارکردها و وظایف این کار گروه (کمیته) طی
دورههایبین جلسات، ازطریق مجاری دیپلماتیک انجام خواهد شد.
ماده 6 - هزینههای سفر بین دو کشور از جمله بیمه کارشناسان توسط
کشوراعزامکننده تأمین میشود، در حالی که هزینههای سفر داخلی و اقامت محلی
براساسشرایط مورد توافق متقابل بین طرفین، توسط کشور میزبان تقبل میشود.
ماده 7 - کارشناسان و سایر افرادی که از کشور طرف دیگر بازدید میکنند، در طیمدت
اقامت خود در آن کشور مشمول قوانین و مقررات جاری آن کشور خواهند بود و ازکلیه
مساعدتها و تسهیلات در جهت اجرای وظایف محوله به آنها طبق مفاد این
موافقتنامهبهرهمند خواهند شد.
ماده 8 - این موافقتنامه با توافق متقابل کتبی طرفین قابل اصلاح یا تغییر
میباشد.
ماده 9 - کلیه مسائلی که ممکن است در رابطه با اجرا یا تفسیر این موافقتنامهحادث
شود، ازطریق مجاری دیپلماتیک و مذاکره بین طرفین حل و فصل خواهد شد.
ماده 10 - این موافقتنامه در تاریخ دریافت آخرین اطلاعیه مبنی بر این که هردوطرف
الزامات قانون اساسی خود را برای لازمالاجراء شدن این موافقتنامه به
عملآوردهاند لازمالاجراء خواهد شد و برای مدت پنج سال به موقع اجراء گذارده
خواهد شدو پس از مدت مزبور، خود به خود برای دورههای پنج ساله دیگر تمدید خواهد
شد، مگرآن که یکی از طرفین حداقل شش ماه قبل از خاتمه دوره مزبور با ارسال
اطلاعیهایبهطرف دیگر تمایل خود را نسبت به فسخ آن اعلام کند.
در تأیید مراتب فوق، نمایندگان ذیربط طرفین، این موافقتنامه را امضاء نمودند.
این موافقتنامه در تاریخ پنجم بهمن ماه 1381 مطابق با بیست و پنجم ژانویه 2003در
دو نسخه به زبانهای فارسی، هندی و انگلیسی تنظیم گردید که تمامی نسخهها از
اعتباریکسان برخوردار میباشد. درصورت وجود هرگونه ابهام در تفسیر، متن انگلیسی
ملاکخواهد بود.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران از طرف دولت جمهوری هند
دکتر مصطفی معین دکتر مولی منوهار جوشی
وزیر علوم، تحقیقات و فناوری وزیر علوم و فناوری
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و ده مادهدر
جلسه علنی روز سهشنبه مورخ بیست و سوم دی ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و دومجلس
شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 1382.11.14 به تأیید شورای نگهبان رسیدهاست.
و دولت جمهوری هند
ماده واحده - موافقتنامه همکاریهای علوم و فناوری بین دولت جمهوری اسلامیایران
و دولت جمهوری هند مشتمل بر یک مقدمه و ده ماده به شرح پیوست تصویب واجازه مبادله
اسناد آن داده میشود.
بسمالله الرحمن الرحیم
موافقتنامه همکاریهای علوم و فناوری بین دولتجمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری
هند
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری هند (که از این پس طرفین
خواندهمیشوند)؛ با یادآوری یادداشت تفاهم همکاری در زمینه علوم و فناوری که طی
بازدیدنخستوزیر هند از جمهوری اسلامی ایران در تاریخ 1372.6.31 (22 سپتامبر
1993)در تهران به امضاء رسیده است؛ همچنین با اشاره به اولین نشست گروه کاری
مشترک کهبهعنوان پیگیری پیشنهادات ارائه شده در هشتمین نشست کمیسیون مشترک ایران
و هندکه در تاریخ 1374.9.30 تا 1374.10.1 (22 - 21 دسامبر 1996) تشکیل شد؛ با
علمبه این مطلب که اعلامیه مشترک همکاریهای علمی و فناوری در سطح وزارتخانهای
درتهران در تاریخ 1381.8.17 (8 نوامبر 2002) امضاء شد؛ با تمایل به انعقاد
موافقتنامهبینالدولی در زمینه همکاریهای علوم و فناوری؛ به شرح زیر موافقت
نمودهاند:
ماده 1 - طرفین سطح همکاریها در زمینه علوم و فناوری بین طرفین را
برمبنایبرابری و منافع متقابل ارتقاء خواهند بخشید و با توافق دوجانبه زمینههای
مطلوب چنینهمکاریهائی را با درنظر گرفتن تجارب دانشمندان، دانشگاهیان و متخصصین
فناوریکشورشان (که از این پس «کارشناسان» خوانده میشوند) و همچنین امکانات
وفرصتهای موجود و قابل دسترسی تعیین خواهند نمود.
زمینههای زیر به عنوان گامهای آغازین این همکاری مورد توافق قرار گرفتند:
الف - فناوری ارتباطات و اطلاعات
ب - انرژی
پ - فناوری صنعتی
ت - محیط زیست
ث - تحقیقات مواد اولیه دارویی
ج - فناوری غذایی
چ - توسعه پایدار
ح - فناوری اطلاعات
خ - بیوتکنولوژی
د - یا سایر زمینههایی که با مشاوره متقابل طرفین معین میشود.
ماده 2 - همکاریهای بین طرفین در زمینههای علوم و فناوری ازطریق موارد زیرمحقق
میشود:
الف - بازدیدها و تبادل کارشناسان
ب - برگزاری هماندیشیها (سمینارها) و کارگاههای علمی و فناوری مشترک.
پ - آموزش کارکنان علمی و فناوری
ت - راهاندازی طرحهای مشترک در زمینه علوم و فناوری
ث - تبادل اطلاعات و اسناد علمی و فناوری
ج - همکاری و تبادل تجربیات مربوط به ساختارهای علوم و فناوری
چ - همکاری و تبادل تجارب در زمینه پیشگامی و پیشرفت زنان و فناوری درمناطق
روستایی.
ح - و سایر موارد همکاریهای علمی و فناوری که ممکن است به طور متقابلمورد توافق
قرار گیرد.
ماده 3 - طرفین سطح همکاری بین سازمانها، نهادها و مؤسسات علوم و فناوریخود را
ارتقاء خواهند بخشید و درصورت نیاز در چارچوب این موافقتنامه پروتکلها
یاقراردادهای مناسب را منعقد خواهند نمود.
ماده 4 - اهداف این موافقتنامه ازطریق اجرای برنامههای همکاری که هر از گاهیبین
طرفین به امضاء میرسد، تأمین میشود. چنین برنامههائی موضوع، طیف و شکلهمکاری،
طول مدت بازدید کارشناسان و شرایط مالی را تعیین و تبیین میکند.
مسؤولیت اجرای این موافقتنامه به عهده وزارت علوم، تحقیقات و فناوری دولتجمهوری
اسلامی ایران و وزارت علوم و فناوری دولت جمهوری هند میباشد.
ماده 5 - طرفین به منظور نیل به اهداف این موافقتنامه کار گروه (کمیته)
مشترکهمکاریهای علوم و فناوری (که از این پس «کار گروه (کمیته)» خوانده
میشود) را ایجادخواهند کرد. این کار گروه (کمیته) به صورت متناوب در تهران و
دهلی نو در تاریخهائی کهازطریق مجاری دیپلماتیک تأیید میشود تشکیل جلسه خواهد
داد.
شرح وظایف این کار گروه (کمیته) به شرح زیر میباشد:
الف - بررسی جوانب سیاستهای مربوط به اجرای این موافقتنامه،
ب - تعیین زمینههای منافع متقابل و تدوین برنامههای همکاری برای دورههایمشخص
زمانی براساس اولویت منافع طرفین،
پ - پیگیری روند پیشرفت اجرای این موافقتنامه،
ت - ارائه پیشنهاد اقدامات مشخص و خاص به طرفین به منظور ارتقاء و تقویتطیف و
کیفیت همکاریها به موجب این موافقتنامه.
تماسها و مراودات مربوط به کارکردها و وظایف این کار گروه (کمیته) طی
دورههایبین جلسات، ازطریق مجاری دیپلماتیک انجام خواهد شد.
ماده 6 - هزینههای سفر بین دو کشور از جمله بیمه کارشناسان توسط
کشوراعزامکننده تأمین میشود، در حالی که هزینههای سفر داخلی و اقامت محلی
براساسشرایط مورد توافق متقابل بین طرفین، توسط کشور میزبان تقبل میشود.
ماده 7 - کارشناسان و سایر افرادی که از کشور طرف دیگر بازدید میکنند، در طیمدت
اقامت خود در آن کشور مشمول قوانین و مقررات جاری آن کشور خواهند بود و ازکلیه
مساعدتها و تسهیلات در جهت اجرای وظایف محوله به آنها طبق مفاد این
موافقتنامهبهرهمند خواهند شد.
ماده 8 - این موافقتنامه با توافق متقابل کتبی طرفین قابل اصلاح یا تغییر
میباشد.
ماده 9 - کلیه مسائلی که ممکن است در رابطه با اجرا یا تفسیر این موافقتنامهحادث
شود، ازطریق مجاری دیپلماتیک و مذاکره بین طرفین حل و فصل خواهد شد.
ماده 10 - این موافقتنامه در تاریخ دریافت آخرین اطلاعیه مبنی بر این که هردوطرف
الزامات قانون اساسی خود را برای لازمالاجراء شدن این موافقتنامه به
عملآوردهاند لازمالاجراء خواهد شد و برای مدت پنج سال به موقع اجراء گذارده
خواهد شدو پس از مدت مزبور، خود به خود برای دورههای پنج ساله دیگر تمدید خواهد
شد، مگرآن که یکی از طرفین حداقل شش ماه قبل از خاتمه دوره مزبور با ارسال
اطلاعیهایبهطرف دیگر تمایل خود را نسبت به فسخ آن اعلام کند.
در تأیید مراتب فوق، نمایندگان ذیربط طرفین، این موافقتنامه را امضاء نمودند.
این موافقتنامه در تاریخ پنجم بهمن ماه 1381 مطابق با بیست و پنجم ژانویه 2003در
دو نسخه به زبانهای فارسی، هندی و انگلیسی تنظیم گردید که تمامی نسخهها از
اعتباریکسان برخوردار میباشد. درصورت وجود هرگونه ابهام در تفسیر، متن انگلیسی
ملاکخواهد بود.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران از طرف دولت جمهوری هند
دکتر مصطفی معین دکتر مولی منوهار جوشی
وزیر علوم، تحقیقات و فناوری وزیر علوم و فناوری
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و ده مادهدر
جلسه علنی روز سهشنبه مورخ بیست و سوم دی ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و دومجلس
شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 1382.11.14 به تأیید شورای نگهبان رسیدهاست.