1ـ ابطال تبصره 4 ماده 3 آیین‎نامه استخدامی هیأت علمی دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی مصوب هیأت امناء دانشگاه تهران 2- ابطال نامه شماره 1638/174/2 مورخ 9/4/1384 هیأت حسابرسی دیوان محاسبات استان تهران

1404/9/10 06:23

1ـ ابطال تبصره 4 ماده 3 آیین‎نامه استخدامی هیأت علمی دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی مصوب هیأت امناء دانشگاه تهران 2- ابطال نامه شماره 1638/174/2 مورخ 9/4/1384 هیأت حسابرسی دیوان محاسبات استان تهران

1ـ ابطال تبصره 4 ماده 3 آیین‎نامه
استخدامی هیأت علمی دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی مصوب هیأت امناء دانشگاه تهران
2- ابطال نامه شماره 1638/174/2 مورخ 9/4/1384 هیأت حسابرسی دیوان محاسبات استان
تهران

تاریخ: 22/8/84 شماره دادنامه: 424-425 کلاسه پرونده: 84/485، 508
مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری.
شاکی: دانشگاه آزاد اسلامی.
موضوع شکایت و خواسته: 1ـ ابطال تبصره 4 ماده 3 آیین‎نامه استخدامی هیأت علمی
دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی مصوب هیأت امناء دانشگاه تهران 2- ابطال نامه شماره
1638/174/2 مورخ 9/4/1384 هیأت حسابرسی دیوان محاسبات استان تهران.
مقدمه: شاکی طی دادخواستهای تقدیمی اعلام داشته است، دانشگاه آزاد اسلامی از زمان
تأسیس تلاش زیادی در جهت پیشبرد علم و دانش در این کشور انجام داده است. افراد
زیادی از این دانشگاه فارغ‎التحصیل شده و افراد بسیاری در حال تحصیل هستند و داشتن
یک کشور آباد و پیشرفته مستلزم این است که افراد متخصص و تحصیل کرده داشته باشد و
افراد مزبور نیز از دانشگاهها بیرون می‎آیند و اگر این افراد نزد اساتید مجرب و
متعهد و با سواد دانش بیاموزند، بدون شک اشخاصی خواهند بود که علم آنها در عمل به
کار آید و خونی تازه در شریان این جامعه خواهد بود. به همین خاطر دانشگاه آزاد
اسلامی برای اینکه از محضر این قبیل اساتید استفاده کند و مسئولین ذیربط دانشگاه
با اشراف بر این مسائل ماده واحده‎ای با عنوان قانون تایید رشته‎های دانشگاه ازاد
اسلامی تهیه کردند و در سال 1367 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید که در تبصره یک
آن، اعضاء هیأت علمی دانشگاهها و مؤسسات پژوهشی دولتی را مجاز دانسته که در وقت
آزاد خود در دانشگاه آزاد اسلامی تدریس نمایند بدون توجه به قانون مذکور سرپرست
هیأت حسابرسی دیوان محاسبات استان تهران نامه‎ای با استناد به تبصره 4 ماده 3
آیین‎نامه است
خدامی هیأت علمی دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی و مؤسسات پژوهشی کشور به دانشگاه
تهران ارسال داشته‎اند که در آن اعضاء هیأت علمی را در خارج از محل خدمت خود از
کار دولتی و غیر دولتی منع نموده‎ اند. با این اوصاف اساتید دانشگاههای دولتی
نمی‎توانند در دانشگاه آزاد اسلامی تدریس کنند. در نامه مزبور با استناد به تبصره
3 و 4 ماده 40 مقررات مذکور فقط اعضاء هیأت علمی تمام وقت بعد از جلب موافقت
دانشگاه نسبت به انجام خدمات خارج از دانشگاه با تشخیص و صلاحیت و شئون دانشگاه و
طی فرآیند قانونی مجازند که کار کنند لذا با توجه به اینکه ماده واحده تایید
رشته‎های دانشگاهی دانشگاه آزاد اسلامی کلیه مراحل قانونی را طی کرده همه بایستی
از آن تبعیت و آن را اجراء نمایند. همچنین آیین‎نامه مصوب هیچ مرجعی نمی‎تواند بر
خلاف قانون باشد لذا تقاضای ابطال تبصره 4 ماده 3 آیین‎نامه استخدامی هیأت علمی
دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی مصوب هیأت امناء دانشگاه تهران و همچنین ابطال نامه
شماره 1638/174/2 مورخ 9/4/1384 هیأت حسابرسی دیوان محاسبات استان تهران را دارد.
اداره کل امور حقوقی دانشگاه تهران در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 31374/51
مورخ 3/6/1384 اع
لام داشته‎اند، اولاً براساس قانون تشکیل هیأتهای امناء دانشگاهها و مؤسسات آموزش
عالی و پژوهشی مصوب مورخ 9 و 23/12/1367 شورای عالی انقلاب فرهنگی به ویژه بند
(ن) ماده 7 که اشعار می‎دارد «تصویب مقـررات استخدامـی اعضـای هیأت علمی مؤسسه پس
از تایید وزارتخانه مربوطه قابل اجراء است.» و ماده 11 قانون فوق‎الذکر مصوبات
هیأت امناء برای مؤسسات آموزشی در حکم قانون لازم‎الاتباع می‎باشد و از نظر اعتبار
همانند قوانین مصوب مجلس برای کلیه مراجع قانونی نیز لازم‎الاتباع است این امر به
صراحت در بند الف ماده 49 قانون برنامه چهارم که اختیار قانونگذاری برای دانشگاهها
را به هیأت امناء آن دانشگاهها تفویض نموده و تنها مصوبات آنها را حاکم بر
دانشگاهها می‎داند مورد تأکید قرار گرفته است. بنابراین آیین‎نامه‎های مصوب هیأت
امناء مؤسسات آموزشی نیز در حکم قانون بوده و جزء به تغییر و اصلاح مقنن مربوط که
در این خصوص (هیأت امناء) می‎باشد قابل ابطال و نسخ نخواهد بود بر خلاف ادعای
خواهان هر چند برای مصوبات مذکور مسامحتاً از عنوان آیین‎نامه استفاده می‎شود تابع
مقررات مربوط به درخواست ابطال آیین‎ نامه‎های دولتی از طریق مرجع دیوان عدالت
اداری نمی‎تواند باشد. این امر به صراحت در بند الف ماده 49 قانون برنامه چهارم که
اختیار قانونگذاری برای دانشگاهها هیأتهای امناء تفویض نموده و تنها مصوبات آنها
را حاکم بر دا
نشگاهها می‎داند مورد تایید قرار گرفته است. ثانیاً: اعضاء‌ هیأت علمی رسمی تمام
وقت در زمان استخدام تعهد خدمت رسمی تمام وقت در مؤسسه آموزشی محل خدمت را داشته و
براین اساس خود نیز مقررات آموزشی وخدمتی در دانشگاه را پذیرفته‎اند و بر همین
اساس هم دانشگاه اشتغال آموزشی اعضاء هیأت علمی تمام وقت خود را خارج از دانشگاه
منوط به کسب مجوز لازم از محل خدمت نموده است و به طور مطلق اعضاء هیأت علمی را از
سمتهای آموزشی و تحقیقاتی ممنوع نکرده است. نتیجتاً شکایت خواهان وارد نبوده و
مصوبات مذکور اعتبار قانون لازم‎الاجرا را داشته و قابل ابطال نخواهند بود. معاون
حقوقی، امور مجلس و تفریغ بودجه دیوان محاسبات کشور در پاسخ به شکایت شاکی طی نامه
شماره 797/200/2 مورخ 6/7/1384 اعلام داشته‎اند، مفاد نامه شماره 1638/174/2 مورخ
9/4/1384 سرپرست هیأت حسابرسی دیوان محاسبات کشور صرفاً ناظر به بیان منطوق قوانین
و مقررات موضوعه بالاخص قیود مقرر در تبصره 3 و 4 ماده 40 آیین‎نامه مبحوث‎ عنه
بوده و متضمن تفسیر و یا توسعه مقررات لازم‎الاجراء کشور نمی‎باشد و مآلاً اقدام
مذکور در راستای انجام وظایف قانونی و تحقق اهداف مصرح در اصل 55 قانون اساسی و
مواد یک
و 2 قانون دیوان محاسبات کشور و شرح وظایف مصوب معمول و مضافاً مرقومه مزبور که
شاکی طی خواسته خود به خصیصه نامه بودن آن اقرار دارد فاقد اوصاف تصویب‎نامه و
آیین‎نامه‎های صادره از سوی قوه مجریه مصرح در ماده 25 قانون دیوان عدالت اداری
می‎باشد. هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور رؤسای شعب بدوی و
رؤسا و مستشاران شعب تجدیدنظر تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت
آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی می‏نماید.
رأی هیات عمومی
به صراحت تبصره یک ماده واحده قانون تایید رشته‎های دانشگاهی دانشگاه آزاد اسلامی
مصوب 14/2/1367
«اعضاء هیأت علمی دانشگاهها و مؤسسات پژوهشی دولتی مجازند در وقت آزاد خود در
دانشگاه آزاد اسلامی تدریس نمایند.» بنابراین اطلاق تبصره 4 ماده 3 آیین‎نامه
استخدامی هیأت علمی دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی و مؤسسات پژوهشی کشور مصوب هیأت
امناء دانشگاه تهران در خصوص عدم جواز اشتغال اعضاء هیأت علمی به کار دولتی یا غیر
دولتی در خارج از محل خدمت آنان و ضمانت اجرای تخطی از آن در حدی که مغایر حکم
صریح مقنن به شرح فوق‎الذکر است، از تاریخ وضع قانون مذکور منسوخ و از درجه اعتبار
ساقط است و مستنداً به قسمت دوم ماده 25 قانون دیوان عدالت اداری حکم به ابطال آن
صادر می‎شود و با این کیفیت نامه شماره 1638/174/2 مورخ 9/4/1384 حسابرسی دیوان
محاسبات تهران نیز منتفی و اعتراض نسبت به آن سالبه به انتفاء موضوع تلقی می‎شود./
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
معاون قضائی دیوان عدالت اداری
مقدسی‎فرد

















نویسنده: علیرضا مقیمی دسته بندی: قوانین کیفری تاریخ ثبت: 06:23 1404/9/10 52 نفر بازدید