ابطال شق یک بند (الف) بخشنامه شماره 22/710 مورخ 16/3/1383 وزارت آموزش و پرورش
تاریخ: 2/2/86 شماره دادنامه: 53 کلاسه پرونده: 83/556
مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری.
شاکی: خانم فاطمه ملااسماعیلی.
موضوع شکایت و خواسته: ابطال شق یک بند (الف) بخشنامه شماره 22/710 مورخ 16/3/1383
وزارت آموزش و پرورش.
مقدمه: شاکی به شرح دادخواست و لایحه تکمیلی آن اعلام داشته است، در تاریخ 5/7/
1382 از مرخصی معذوریت موضوع ماده 26 آییننامه مرخصیها استفاده نمودم و پس از آن
مبتلا به بیماری صعب العلاج که به تایید کمیسیون پزشکی رسیده گردیدم. شق یک بند
(الف) بخشنامه شماره 22/710 مورخ 16/3/1383 فوق العاده ویژه معلمان را شامل
معلمانی که به طور تمام وقت به تدریس اشتغال دارند اعلام نموده که به نظر می رسد
مغایر با مواد 26 و 27 آییننامه مرخصیها و ماده 3 قانون ترویج تعذیه با شیر مادر
است. چرا که این مواد تصریح به تعلق کلیه حقوق و مزایا داشته و در حکم اشتغال به
کار است و استدلال مدیرکل امور اداری در خصوص مرخصی معذوریت غیر موجه میباشد و با
استناد به مواد فوقالذکر وضعیت اینجانب در حکم شاغل به کار محسوب و قانونگذار این
افراد را مستحق دریافت حقوق و مزایا دانسته است. بنابمراتب تقاضای ابطال شق یک بند
(الف) بخشنامه شماره 22/710 مورخ 16/3/1383 را دارد. مدیرکل امور اداری وزارت
آموزش و پرورش در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 21/6543/710 مورخ 3/2/1384
اعلام داشتهاند، طبق تصریح مصوبه شماره 2552/ت29933ه مورخ 26/1/1383 هیأت وزیران
و بند یک
طرح مسیر ارتقاء شغلی معلمان موضوع بخشنامه شماره 38611/1800 مورخ 10/3/1383
سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور یکی از شرایط شمول طرح به معلمان، اشتغال به
تدریس تمام وقت آنان میباشد. از طرفی مواد 26 و 27 آییننامه مرخصیها ناظر بر
فعل مستخدمینی است که بدواً و در زمان اشتغال از فوقالعادههای مربوطه طبق مقررات
برخوردار شده و برای آنان حقی ایجاد شده باشد و سپس به لحاظ بیماری و استفاده از
مرخصی استعلاجی قطع شده باشد. در صورتی که شاکی در زمان ابلاغ طرح و اجرای آن (سال
1383) عملاً اشتغال به کار و تدریس تمام وقت نداشتهاند. ضمن آنکه فوقالعاده ویژه
جزء فوقالعادههای غیر
خیابان بهشت (ضلع جنوبی پارک شهر) دیوان عدالت اداری تلفن 8-5609031
مستمر تلقی میگردد که براساس ضوابط و مقررات قابل پرداخت است و استمرار پرداخت آن
نیز مستلزم حفظ کیفیت ارائه خدمات و کارآئی کارکنان مشمول مطابق ضوابط مربوط
میباشد. هیأت عمومـی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور رؤسا و مستشاران و
دادرسان علیالبدل شعب دیـوان تشکیل و پس از بحث و بـررسی و انجام مشـاوره بـا
اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی مینماید.
رأی هیأت عمومی
نظر به اینکه حسب ماده 6 قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب شهریور ماه
1370 تصویب ضوابط مربوط به برقراری و پرداخت فوقالعاده موضوع ماده مذکور به عهده
هیأت وزیران محول شده و به موجب مصوبه شماره 2552/ت29933 ه مورخ 24/1/1383 هیأت
دولت پرداخت فوقالعاده مذکور مقید و مشروط به تدریس معلمان به طور تمام وقت و
تحقق و اجتماع شرایط مربوط گردیده است و اینکه فوقالعاده فوقالذکر از نوع مزایای
مستمر محسوب نمیشود، بنابراین بند یک شق (الف) بخشنامه شماره 22/710 مورخ 16/3/
1383 وزارت آموزش و پرورش که اشتغال تمام وقت به تدریس را شرط تعلق فوقالعاده
ویژه اعلام داشته است مغایرتی با قانون ندارد و خارج از حدود اختیارات قانونی
مربوط نمیباشد./
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
معاون قضائی دیوان عدالت اداری
مقدسیفرد
خیابان بهشت (ضلع جنوبی پارک شهر) دیوان عدالت اداری تلفن 8-5609031
مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری.
شاکی: خانم فاطمه ملااسماعیلی.
موضوع شکایت و خواسته: ابطال شق یک بند (الف) بخشنامه شماره 22/710 مورخ 16/3/1383
وزارت آموزش و پرورش.
مقدمه: شاکی به شرح دادخواست و لایحه تکمیلی آن اعلام داشته است، در تاریخ 5/7/
1382 از مرخصی معذوریت موضوع ماده 26 آییننامه مرخصیها استفاده نمودم و پس از آن
مبتلا به بیماری صعب العلاج که به تایید کمیسیون پزشکی رسیده گردیدم. شق یک بند
(الف) بخشنامه شماره 22/710 مورخ 16/3/1383 فوق العاده ویژه معلمان را شامل
معلمانی که به طور تمام وقت به تدریس اشتغال دارند اعلام نموده که به نظر می رسد
مغایر با مواد 26 و 27 آییننامه مرخصیها و ماده 3 قانون ترویج تعذیه با شیر مادر
است. چرا که این مواد تصریح به تعلق کلیه حقوق و مزایا داشته و در حکم اشتغال به
کار است و استدلال مدیرکل امور اداری در خصوص مرخصی معذوریت غیر موجه میباشد و با
استناد به مواد فوقالذکر وضعیت اینجانب در حکم شاغل به کار محسوب و قانونگذار این
افراد را مستحق دریافت حقوق و مزایا دانسته است. بنابمراتب تقاضای ابطال شق یک بند
(الف) بخشنامه شماره 22/710 مورخ 16/3/1383 را دارد. مدیرکل امور اداری وزارت
آموزش و پرورش در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 21/6543/710 مورخ 3/2/1384
اعلام داشتهاند، طبق تصریح مصوبه شماره 2552/ت29933ه مورخ 26/1/1383 هیأت وزیران
و بند یک
طرح مسیر ارتقاء شغلی معلمان موضوع بخشنامه شماره 38611/1800 مورخ 10/3/1383
سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور یکی از شرایط شمول طرح به معلمان، اشتغال به
تدریس تمام وقت آنان میباشد. از طرفی مواد 26 و 27 آییننامه مرخصیها ناظر بر
فعل مستخدمینی است که بدواً و در زمان اشتغال از فوقالعادههای مربوطه طبق مقررات
برخوردار شده و برای آنان حقی ایجاد شده باشد و سپس به لحاظ بیماری و استفاده از
مرخصی استعلاجی قطع شده باشد. در صورتی که شاکی در زمان ابلاغ طرح و اجرای آن (سال
1383) عملاً اشتغال به کار و تدریس تمام وقت نداشتهاند. ضمن آنکه فوقالعاده ویژه
جزء فوقالعادههای غیر
خیابان بهشت (ضلع جنوبی پارک شهر) دیوان عدالت اداری تلفن 8-5609031
مستمر تلقی میگردد که براساس ضوابط و مقررات قابل پرداخت است و استمرار پرداخت آن
نیز مستلزم حفظ کیفیت ارائه خدمات و کارآئی کارکنان مشمول مطابق ضوابط مربوط
میباشد. هیأت عمومـی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور رؤسا و مستشاران و
دادرسان علیالبدل شعب دیـوان تشکیل و پس از بحث و بـررسی و انجام مشـاوره بـا
اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی مینماید.
رأی هیأت عمومی
نظر به اینکه حسب ماده 6 قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب شهریور ماه
1370 تصویب ضوابط مربوط به برقراری و پرداخت فوقالعاده موضوع ماده مذکور به عهده
هیأت وزیران محول شده و به موجب مصوبه شماره 2552/ت29933 ه مورخ 24/1/1383 هیأت
دولت پرداخت فوقالعاده مذکور مقید و مشروط به تدریس معلمان به طور تمام وقت و
تحقق و اجتماع شرایط مربوط گردیده است و اینکه فوقالعاده فوقالذکر از نوع مزایای
مستمر محسوب نمیشود، بنابراین بند یک شق (الف) بخشنامه شماره 22/710 مورخ 16/3/
1383 وزارت آموزش و پرورش که اشتغال تمام وقت به تدریس را شرط تعلق فوقالعاده
ویژه اعلام داشته است مغایرتی با قانون ندارد و خارج از حدود اختیارات قانونی
مربوط نمیباشد./
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
معاون قضائی دیوان عدالت اداری
مقدسیفرد
خیابان بهشت (ضلع جنوبی پارک شهر) دیوان عدالت اداری تلفن 8-5609031