ابطال بند 9-2 دستورالعمل اجرائی بیمه مکمل نیروهای مسلح سازمان خدمات درمانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران
تاریخ: 18/9/1386 شماره دادنامه:
998 کلاسه پرونده: 82/583
مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری.
شاکی: آقای اله کرم فرهمند صابر.
موضوع شکایت و خواسته: ابطال بند 9-2 دستورالعمل اجرائی بیمه مکمل نیروهای مسلح
سازمان خدمات درمانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران.
مقدمه: شاکی به شرح دادخواست و لایحه تکمیلی آن اعلام داشتهاند، سازمان خدمات
درمانی نیروهای مسلح به موجب بند 9-2 دستورالعمل مورد شکایت و بدون هیچ گونه مستند
قانونی از پرداخت هزینههای درمانی بیماری همسرم خودداری مینمایند و اعلام
مینمایند، هزینههای ویزیت سرپائی دارو به عهده آن اداره نمیباشد. در صورتی که
ماهیانه مبلغ 24228 ریال بابت بیمه درمانی و مبلغ 18600 ریال بابت بیمه مکل پرداخت
مینمایم. بنابه مراتب ابطال بند 9-2 دستورالعمل فوقالذکر را دارم. مدیرعامل
سازمان خدمات درمانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به شکایت مذکور طی
نامه شماره 5488/55/ب/الف مورخ 11/9/1382 اعلام داشتهاند، 1- براساس ضوابط بیمه
همگانی (مصوب شورای عالی بیمه کشور) کلیه خدمات و اعمال نازائی جزو تعهدات
سازمانهای بیمه اولیه نمیباشد. 2- بدیهی است تعیین حدود تعهدات سیستمهای بیمه
براساس حق بیمه و سرانه در نظر گرفته شده و اعتبارات موجود کارشناسی و تعیین
میگردد و افزایش سطح و شمول تعهدات بیمه مکمل در حیطه اختیارات ستاد کل نیروهای
مسلح و منوط به امکان تامین اعتبارات لازم خواهد بود. دبیر محترم شورای نگهبان در
خصوص ادعای خلاف شرع بودن بند 9-2 بخشنامه مورد شکایت طی نامه شماره 21490/30/86
مورخ 16/3/1386 اعلام داشتهاند، موضوع بند 9-2 بخشنامه شماره 140/1/902 مورخ 31/3
/1379 سازمان خدمات درمانی نیروهای مسلح در جلسه مورخ 16/3/1386 فقهای شورای
نگهبان مورد بحث و بررسی قرار گرفت و خلاف موازین شرع شناخته نشد. هیأت عمومی
دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور رؤسا و مستشاران و دادرسان علیالبدل شعب
دیوان تشکیل و پس ازبحث و بـررسی وانجام مشاوره بااکثریت آراء بـه شرح آتی مبادرت
بـه صدور رأی مینماید.
رأی هیأت عمومی
اولاً، فقهای محترم شورای نگهبان به شرح نظریه شماره 21490/30/86 مورخ 16/3/1386
بند 9-2 دستورالعمل شماره 140/1/902 مورخ 31/3/1379 سازمان خدمات درمانی نیروهای
مسلح را خلاف موازین شرع ندانستهاند. بنابراین موردی برای ابطال بند مزبور در
اجرای ماده 41 قانون دیوان عدالت اداری مصوب 1385 وجود ندارد. ثانیاً اعتراض نسبت
به تصویبنامهها و آییننامهها و سایر نظامات دولتی به شرط اعلام مخالفت آنها با
احکام شرع یا قانون یا خارج بودن آنها از حدود اختیارات قوه مجریه با تعیین مشخصات
کامل قوانین مورد ادعا قابل رسیدگی و اتخاذ تصمیم در هیأت عمومی دیوان است. نظر به
اینکه اعتراض شاکی نسبت به بند 9-2 دستورالعمل فوقالذکر متضمن اعلام مغایرت آن با
قانون خاصی نیست، بنابراین اعتراض به جهت مذکور قابل رسیدگی در هیأت عمومی دیوان
نیز نمیباشد./
رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت
اداری
علی رازینی